A.Emre Akça
mikrobik aşkların rengini.
yeni ay zamanıydı..
ay yeniydi
hüzün eski..
kuru dalların kırılganlığıyla sevdim seni.
en masum yerinden öptüm dudaklarını.
bulutlar yandı
gök kaynadı
ve
umutlar kuş olup havalandı sessizce
yüksek ökçeli rüyaların vardı
korku nedir bilmez gözlerinde
neden bilinmez
garip bir ifade vardı yüzümde
sen elveda derken
bakamadım gözlerine.
guzel dile gelmiş sözler..kalbin ellerıne oradan kaleme ordanda beyaz sayfalara akmışş..
YanıtlaSil